Het Gran Teatre del Liceu, of kortweg Liceu, is de opera van Barcelona. Oorspronkelijk opgericht in 1837 op een andere locatie, opende het haar deuren in 1847 aan La Rambla waar het tot op de dag van vandaag nog steeds zit. Ondanks dat het theater een begrip is in de stad, is het misschien wel het meest on-Barcelonese gebouw dat er in het centrum te vinden is. Met zijn keurige symmetrische en in lichte kleuren opgepoetste façade doet het gebouw eerder aan Wenen of Parijs denken dan aan Barcelona. Of in ieder geval aan een stad waar de zon minder vaak schijnt en waar het lijkt dat de gegoede burgerij het nog steeds voor het zeggen heeft. Op plakkaten boven de drie keurig gewelfde ramen prijken de namen van Calderón, Mozart, Rossini en Moratín. Het theater eert muzikale en theatrale helden uit een ver verleden en vandaag vertelt ShBarcelona je meer over het Gran Teatre del Liceu.
Gerelateerd artikel: De meest onbekende musea van Barcelona
Inhoudsopgave
Bourgeoisie
Foto via Visualhunt
De opera is dan ook een plek waar de bourgeoisie zich zowel in het heden als het verleden veel liet zien en daarom is het gebouw ook uitgegroeid tot een van de symbolen van de rijkste bovenlaag van de stad. Als je naar binnen loopt valt te begrijpen waarom. Hoge plafonds met fresco’s steunend op marmeren zuilen en brede koninklijke trappen die worden belicht door bronzen lantaarns: alles geeft je het gevoel dat je zojuist het paleis van een Romeinse keizer bent binnengestapt. Met het goud is uiteraard niet te zuinig gedaan. De zaal zelf waar de opvoeringen worden gedaan is zowaar nog impressionanter. De stoelen op de begane grond worden van bovenaf omarmd door vijf met goud versierde balkons en aan het plafond hangt een kroonluchter van onmenselijke afmetingen. Het is afzichtelijk op een schitterende manier.
Gerelateerd artikel: Graffiti en straatkunst tour in Barcelona
Brand en Wederopbouw
Foto via Visualhunt
Het Liceu dankt haar naam aan het feit dat het werd opgericht als een opleiding voor muzikale vorming. Dit ‘lyceum’ groeide in korte tijd uit tot een prestigieus instituut en daarmee werd het theater binnen enkele decennia beschouwd als het beste theater van de stad en vergaarde het internationale allure. Toch heeft het Liceu niet alleen maar mooie tijden gekend, integendeel, het heeft over de jaren ook zeker de tand des tijds moeten doorstaan. Juist doordat het theater bekend stond als verzamelplaats voor de aristocratie van de stad, werd het eind negentiende eeuw opgeschud door een bomaanslag uitgevoerd door een anarchist die zich tegen de rijken wilde verzetten. Bovendien brandde het gebouw twee keer helemaal uit, in 1861 en recentelijk in 1994. Na de laatste keer rees de vraag of het theater wel weer opgebouwd moest worden. Uiteindelijk werd besloten om het gebouw op te knappen en opende het zijn hernieuwde deuren in 1999 voor het publiek. De voornaamste reden om het Liceu opnieuw op te bouwen was dat het werd gezien als een onderdeel van de Catalaanse identiteit. Wellicht is het dus toch een stuk Barcelonezer dan het op voorhand en van buitenaf doet vermoeden.
Ken jij Gran Teatre del Liceu al? Wat heeft de meeste indruk op je gemaakt?
